domingo, 6 de mayo de 2012


De pie estabas en esa tundra helada.

Solitario, en compañía de la nada.

Tan solo hilo ardiente,

nieve en llamas,

viento desgarrador.
Eras hermoso, tu desnudez
danzaba en dagas brillantes.
Frágil indestructibilidad,
seda invencible.
Tu rostro, mármol gélido.
Tu pelo, telaraña dorada.
Tus ojos, pozos de oscuridad,
universos de negrura,
brillante tiniebla..
Supernovas perdidas,
azotadas por vientos y mareas,
ignorantes de rumbo
y de destino ausente.
Sin saber a donde ir,
sin saber que ver,
sin saber que ser.
Y yo, 
una vida efímera,
 un sentimiento desatado,
un copo de nieve. 
Yo, 
una mirada perecedera,
por tu vuelo,
por tus alas desplegadas,
por tu corazón,
perdido en magia y recuerdos.



Jeeeeeeeeeeeeelous



Aquí os dejo este pequeño poemilla. Fue bonito escribirlo, sin pensarlo, sin intentar buscar medidas, sin una belleza tal vez posible. No, tan solo imágenes y sensaciones brotando de mi mente. No me digáis que no sabéis que es lo que no consigo explicar. Todos las hemos sentido, las palabras. Y es hermoso. Puede que incluso perfecto.

Kichuuuuuuuuuuuus :33

5 comentarios:

  1. La poesía jamás ha sido mi fuerte, por cierto, y si alguna vez de mis dedos se han escapado unas pocas sílabas, os aseguro que me he asegurado de deshacerme de ellas tan pronto como me he liberado de la enajenación mental que les dio luz.

    Pero como tú dices, todos las hemos sentido alguna vez, las palabras.

    ResponderEliminar
  2. Genial, Adsi ^^
    Me gusta muchísimo! Asi que ya sabes, a escribir mas, eh? xD
    Cómo te va todo? Espero que genial, y bueno, ya hablaremos unn día de éstos si te pillo por msn, o igual me da por llamarte o.o

    Besos! <3

    ResponderEliminar
  3. Doncs has creat un pictograma (al més pur estil Marinetti), amb rimes (assonants i consonants), metàfores, anàfores... Interioritzes la tècnica per poder-la expressar així, com ho fas tu, directament sorgida de l'emoció... 'gélida', contradictòria, impactant...

    Avanti per aquests universos de solitud, foc, màgia, records, passió...

    A lot of kisses,

    ResponderEliminar
  4. Shikaru: Tampoco yo soy muy dado a la poesía. No es nada fácil unir mi estilo con los versos de un poema. Un beso :3

    Lu: Gracias por comentar, querida, ya sabes que tener unas cuantas palabras tuyas por aquí me hace feliz feliz ^^ Por cierto, este finde me voy a Bulgaria, así que no estaré disponible. Pero te llamaré antes de irme. Y por el amor de dios y la virgen, hazte twitter ^^

    Tere: Gràcies, porque paraules donen més ànims que les teves :)

    ResponderEliminar
  5. Doy gracias por haber entrado por primera vez en tu blog y haber leido de primeras este poema. La verdad es que me ha impactado,no solo por las palabras,sino también por el impacto que han tenido sobre mi mente y mi recuerdo..
    Puede que parezca una tonteria,pero creo que me ha hecho falta leer este poema para darme cuenta de cosas..
    En definitiva,muchas gracias por escribir cosas como estas.
    Besets.

    ResponderEliminar

Are you a little monster? I know you are...